فریب دایی

از حق نباید گذشت.

تیم علی دایی (با توجه به آنکه دایی بسیاری از بهترینهای فوتبال کشور را از حضور در این تیم محروم کرده و معلوم نیست بر اساس چه قانونی و با چه مناقصه ای پیراهنهای کارخانه خود را بر آنان پوشانده و  کارخانه ای که عضو هیئت مدیره باشگاه آن است اسپانسر آن کرده عارم می آید که آنرا تیم ملی کشورم بنامم) برابر تیم کره جنوبی اندکی بهتر از مسابقات قبل بازی کرد که من دلیل آنرا نه دایی که حضور فردی چون اریش روته مولر میدانم.

اما به هر حال معلوم نیست تا چند بازی باید سرمربی را تحمل کنیم که پیش از هر بازی بارها قول پیروزی بر حریف را میدهد و پس از بازی به جای عذرخواهی از خبرنگاران چیزی هم طلبکار است!

با وجود آنکه نوع صعود تیمهای آسیایی به جام جهانی نسبت به برخی دفعات پیشین چندان دشوار نیست اما با این سرمربی کم کم دارم به  حضورمان در جام جهانی آینده بیش از پیش تردید پیدا میکنم.

خدا را شکر که این بار دیگر فریب دایی را نخوردم و در نظرسنجی برنامه ۹۰ گزینه برد ایران را انتخاب نکردم!