قسمت

دوباره سلام 

ظاهرا قسمت نیست امسال درس خوندنو شروع کنم. 

چهارشنبه که برامون مهمون اومد. دیشب هم ناچار شدیم بریم خونه دختر عموی گرامی که فامیلو دعوت کرده بود. ایرادش هم این بود که خونه ایشون یه شصت کیلومتری از خونه ما فاصله داره و توی یه شهر دیگه است. مجبور شدیم زود راه بیفتیم تا به موقع برسیم و شب هم که برگشتیم ساعت از یک گذشته بود. 

هفته آینده هم باید دوشنبه صبح تهران باشیم برای ادامه کارهای عیالات متحده که شرح کاملتری از کارشو توی وبلاگم در بلوگفا نوشته ام. پسرخاله گرامی هم که مدتها بود با عیالش عقد کرده بودند یکدفعه هوس کرده اند هفته آینده ازدواج نمایند و حتما اگه در مراسم پیشواز از ازدواج و بدرقه اون (!) که هر کدوم توی ولایت ما دو سه روزی طول میکشه حاضریمونو نزنیم کلی مغضوب علیه میشیم! 

امروز هم که کل این مطلبو نوشتم و لحظه ای که میخواستم بفرستمش توی وبلاگ اینترنت قطع شد کلی اعصابم خرد شد که نوشته هام پاک شده یا نه تا دوباره اینترنت وصل شد و دیدم پاک شده خیالم راحت شد و دوباره نشسته ام و مشغول نوشتن شده ام!! 

بگذریم 

در اسفند ماه سال ۷۳ در امتحان جامع علوم پایه شرکت کردیم و از آغاز سال ۷۴ وارد دوره فیزیوپاتو شدیم. 

دوره ای که تا حدودی شبیه دوره راهنمایی توی مدارس به نظرم اومد. آخرش معلوم نمیشه این مطالبی که آدم میخونه مطالب علوم پایه ایه؟ بالینیه؟ چیه؟ 

تازه چند روزی از دوره گذشته بود که دیدم مصطفی (یکی از بچه های ورودی ۷۰ که عقب افتاده بود و ما بهش رسیده بودیم داره میخنده. گفتم چیه؟ گفت دیشب مهمونی بودیم یه آقایی بهم میگه بچه ما بیماره بردیمش پیش  فلان متخصص اینو میگه بردیم پیش فلان فوق تخصص اینو میگه حالا شما چی میگین؟! 

از مطالب دیگه ای که از این دوره یادم مونده یکی اینکه استاد فارماکومون یکی از مترجمان کتاب کاتزونگ (آقای دکتر قفقازی) بود و همین باعث شد که مطالب فارماکو رو خوب یاد بگیریم اما عوضش توی امتحان تلافی درآورد و چنان امتحانی گرفت که خیلی از بچه ها از جمله خودم به زور نمره آوردیم. 

یادمه یک جلسه هم مترجم دیگه اون کتاب (دکتر ادیب) اومد سر کلاس و وقتی آخر کلاس یکی از بچه ها جرات به خرج داد و سراغ دکتر قفقازیو ازش گرفت ایشون فرمودند: 

من برام یه مشکلی پیش اومده بود نذر کردم اگه مشکلم حل شد یه جلسه بیام برای شما درس بدم! 

استاد کورس کلیه آقای دکتر «ا» هم فرمودند رفرنس کتاب گایتونه اما مبحث کلیه رو از این کتاب سوال میدم چون خیلی بهتر توضیح داده. رفتیم و گشتیم و کتابو پیدا کردیم و خریدیم و بلافاصله فهمیدیم چرا این کتاب مبحثو بهتر توضیح داده چون اسم استاد گرامی ما به عنوان مترجم روی جلد کتاب بود! 

یه بار هم توی مبحث گوارش استادمون دکتر ح.ا با لهجه غلیظ آذریشون فرمودند: 

وقتی میگم رنگ ملنا سیاهه یعنی واقعا سیاهه بعد کمی به این طرف و اون طرف نگاه کرد و گفت: 

خانوما ببخشید مانتوهای به این قشنگی پوشیدینا اما ملنا قشنگ رنگ همین مانتوهای شما میشه!!!!!!!! 

دخترهای کلاس (چه مکعب چه سه تفنگدار و بقیه) تا مدتها چشم دیدن استادو نداشتند!!!!!!!!!! نمیدونم چرا؟!!

نماینده کلاسمون هم عوض شده بود. 

دکتر ص انتقالی گرفته بود و رفته بود شهر خودشون و ارسلان (که الان همین جا متخصص قلبه) نماینده کلاس بود که انصافا کارشو خوب و محکم انجام میداد بعضی وقتها هم اونو با برادرش (که الان رزیدنت جراحیه اشتباه میگرفتیم البته دوقلو نبودند اما با هم اومده بودند دانشگاه) یادمه یه بار بچه ها میخواستن به دلایلی تاریخ یکی از امتحاناتو عوض کنند آموزش یه نامه تو بُرد زد که تغییر امتحان به هیچ عنوان ممکن نیست و زیرش هم نوشته بود آموزش. 

روز بعد یه نامه دیگه زیر اون نامه بود: 

امتحان در فلان تاریخ برگزار میگردد امضاء ارسلان خ. 

و حدس بزنید بچه ها در چه تاریخی رفتند سر جلسه امتحان؟! 

روز پخش کردن جزوات هم از اون روزا بود میرفتیم نمازخونه بعد صفحات جزوه رو کنار هم میچیدیم و به صف میشدیم از هر دسته یکی برمیداشتیم و میرفتیم جلو تا تموم بشه یه بار دیدیم آخر جزوه یه دسته کاغذ آ-چهار سفید هم هست که هر کسی یکیشو برمیداره گفتم این دیگه چیه؟ ارسلان گفت این برگه ها زیاد اومد! 

اما یه بار بیچاره رو خیلی اذیت کردند وقتی وسط کلاس نمیدونم چی شد که یکدفعه چهارپایه ای که دستگاه اُپک روش بود افتاد و اُپک هم داغون شد چندتامون که نزدیکش نشسته بودیم شاید میتونستیم اونو بگیریم اما همه مون مثل مجسمه نشستیم و تماشا کردیم چطور می افته! 

اول میخواستند پولشو از ارسلان بگیرن که دستگاهو از سمعی و بصری تحویل گرفته بود اما بالاخره دست از سرش برداشتند. 

از مسائل جالب دیگه توی دوره فیزیوپاتو روزی بود که امتحان سمیولوژی دادیم. 

از سر جلسه که اومدیم بیرون هنوز داشتیم درباره سوالات بحث میکردیم که دیدیم نمراتو زدند توی بُرد! ما که هنوز نفهمیدیم چطور برگه ها با این سرعت تصحیح شدن؟ 

توی همین دوره بود که دانشگاه ناپرهیزی کرد و بردندمون اردوی شیراز یادش به خیر محمد ایستاده بود کنار حوضهای پر از سکه کنار قبر سعدی و از بچه ها میپرسید: 

حاضری دو تومن بگیری بری اون ده تومنیو برام بیاری بیرون؟! 

وقتی هم رفتیم سر قبر سنگ قبرو بغل کرده بود و با گریه و زاری و با لهجه محلی «ای برارم» میخوند همه چهار چشمی نگاهش میکردند که این چش شده؟! 

یادش به خیر!!