جایی برای گفتن دلتنگیها

ماجراهای یک پزشک هنوز عمومی

جایی برای گفتن دلتنگیها

ماجراهای یک پزشک هنوز عمومی

من هم بلدم (۳)

پیش نوشت: 

چند روز پیش بود که احساس کردم دوز شعر (ببخشید معر!) این وبلاگ خیلی اومده پائین و تصمیم گرفتم یه معر دیگه بگم که یکدفعه به ذهنم رسید اگه میشد اسم دوستان خوب مجازیو توی یه معر بگم باحال میشه٬ پس دست به کار شدم. 

و اما چند نکته: 

۱. بعضی از اسامیو هرکار کردم توی این معر جا نشد که نشد مثل ایشون و ایشون و ایشون و ایشون و ایشون و ایشون   و ایشون و ایشون و ایشون و ایشون  و ایشون و ایشون شرمنده! 

۲. بعضی ابیات چون میخواستم هرطور شده اسم یکی از لینکهارو توش بگنجونم دچار مشکلات جدی وزنی شد. همین جا از همه کسانی که واقعا شعر میگن معذرت میخوام که پا توی کفششون کردم. 

۳. یکی دوتا از این دوستان جزء لینکهای کنار وبلاگم نیستند ولی میخونمشون. 

۴. روی کلمه «آرش» لینک نگذاشتم چون دوتا دوست مجازی با این اسم دارم٬ یکی ایشون و یکی هم ایشون

گر چو عذرا کنی تو در همه عمر               خویش را حفظ ز تردامانی 

یا چو درّی نفیس عالم را                        بکنی کور از درخشانی 

یا چو آرش که با تمام وجود                     تیر را همچو جان بپرّانی  

لژیونلا شوی و در عالم                           بکشی خلق را به آسانی 

بنشینی متین و صم بکم                        بکنی کار خود تو پنهانی 

چون شهاب از سما فرو افتی                  به میان گیاه و ریحانی 

یا چو آذر که در جهان گردی                     جمله را خشک و تر بسوزانی 

همچو بابک شوی قوی و بزرگ                یا که در این دیار ایرمانی 

یا چو ژیلا میان بیماران                          مرهم درد و رنج آنانی 

آنچنان که همه شده حیران                    آدمی تو یا که پریانی؟ 

یا چو دلژین و مدهنی دائم                     صبح تا شب به فکر دندانی 

همچو باران کنی همه سیراب                کیوی و پرتقال رویانی 

خود نمائی رها ز مکر و حیل                 نکنی هیچ فکر و ژوژمانی 

یا که باشی مثال آن آتیش                   پاره و عالمی بسوزانی 

یا کنی سعی همچو یک عاقد                مردمان را به هم برسانی 

صبح تا شب شوی خیالاتی                 نکنی خود به فکر زندانی 

یا چو من که گمان برم لابد                  شعر گفتن بود به آسانی 

شعر گفتم چنان که سعدی گفت          ببرد رونق مسلمانی! 

عاشقم من بر آنکه حافظ گفت            آنچنان که تو نیز میدانی 

او که هم مو و هم میان دارد               هم که دارد در آن میان آنی

پی نوشت: باز هم شرمنده!

نظرات 56 + ارسال نظر
بابای یاسین یکشنبه 27 آذر‌ماه سال 1390 ساعت 11:52 ب.ظ

زیبا و زیرکانه و نشان دهنده استعداد و هوش نویسنده بود

ممنون
اینطوری میگین یه وقت باورم میشه ها :دی

گم و گور یکشنبه 27 آذر‌ماه سال 1390 ساعت 11:10 ب.ظ

سلام
بسیار زیبا
پست قبلی هم خوب بود
جواب ایمیلتونم داده شد

سلام
ممنون
شما لطف دارین
برم ببینم چی نوشتین

دلژین یکشنبه 27 آذر‌ماه سال 1390 ساعت 10:10 ب.ظ http://drdeljeen.com

عاااالی بود مرسییییییییییی

ممنون شرمنده میکنین خانم دکتر

سایه یکشنبه 27 آذر‌ماه سال 1390 ساعت 09:49 ب.ظ http://phantomstudent.blogfa.com

طبع سرایندگی خوبی دارید، خخییلیییی بامزه بودهمه رو مستفیض فرمودین

ممنون البته همه رو که نه!

بدون وبلاگ یکشنبه 27 آذر‌ماه سال 1390 ساعت 09:13 ب.ظ

خیلی قشنگ بود، گفتم اولین کامنتو من بزارم عالی بود

ممنون اما دوم شدین شرمنده

یه دیونه خسته (ها)! یکشنبه 27 آذر‌ماه سال 1390 ساعت 08:55 ب.ظ http://nemidoooonaam.blogfa.com/

جدا حوصله دارینا !!!
داشتم فکر می کردم نویسنده یا شاعر می شدین چی می شددددد !!!

ممنون
هیچی نشنیدی که شاعر میفرماید
تاجر ورشکسته شاعر میشه
شاعر پولدار میره تاجر میشه؟!

برای نمایش آواتار خود در این وبلاگ در سایت Gravatar.com ثبت نام کنید. (راهنما)
ایمیل شما بعد از ثبت نمایش داده نخواهد شد