من هم بلدم (۳)

پیش نوشت: 

چند روز پیش بود که احساس کردم دوز شعر (ببخشید معر!) این وبلاگ خیلی اومده پائین و تصمیم گرفتم یه معر دیگه بگم که یکدفعه به ذهنم رسید اگه میشد اسم دوستان خوب مجازیو توی یه معر بگم باحال میشه٬ پس دست به کار شدم. 

و اما چند نکته: 

۱. بعضی از اسامیو هرکار کردم توی این معر جا نشد که نشد مثل ایشون و ایشون و ایشون و ایشون و ایشون و ایشون   و ایشون و ایشون و ایشون و ایشون  و ایشون و ایشون شرمنده! 

۲. بعضی ابیات چون میخواستم هرطور شده اسم یکی از لینکهارو توش بگنجونم دچار مشکلات جدی وزنی شد. همین جا از همه کسانی که واقعا شعر میگن معذرت میخوام که پا توی کفششون کردم. 

۳. یکی دوتا از این دوستان جزء لینکهای کنار وبلاگم نیستند ولی میخونمشون. 

۴. روی کلمه «آرش» لینک نگذاشتم چون دوتا دوست مجازی با این اسم دارم٬ یکی ایشون و یکی هم ایشون! 

گر چو عذرا کنی تو در همه عمر               خویش را حفظ ز تردامانی 

یا چو درّی نفیس عالم را                        بکنی کور از درخشانی 

یا چو آرش که با تمام وجود                     تیر را همچو جان بپرّانی  

لژیونلا شوی و در عالم                           بکشی خلق را به آسانی 

بنشینی متین و صم بکم                        بکنی کار خود تو پنهانی 

چون شهاب از سما فرو افتی                  به میان گیاه و ریحانی 

یا چو آذر که در جهان گردی                     جمله را خشک و تر بسوزانی 

همچو بابک شوی قوی و بزرگ                یا که در این دیار ایرمانی 

یا چو ژیلا میان بیماران                          مرهم درد و رنج آنانی 

آنچنان که همه شده حیران                    آدمی تو یا که پریانی؟ 

یا چو دلژین و مدهنی دائم                     صبح تا شب به فکر دندانی 

همچو باران کنی همه سیراب                کیوی و پرتقال رویانی 

خود نمائی رها ز مکر و حیل                 نکنی هیچ فکر و ژوژمانی 

یا که باشی مثال آن آتیش                   پاره و عالمی بسوزانی 

یا کنی سعی همچو یک عاقد                مردمان را به هم برسانی 

صبح تا شب شوی خیالاتی                 نکنی خود به فکر زندانی 

یا چو من که گمان برم لابد                  شعر گفتن بود به آسانی 

شعر گفتم چنان که سعدی گفت          ببرد رونق مسلمانی! 

عاشقم من بر آنکه حافظ گفت            آنچنان که تو نیز میدانی 

او که هم مو و هم میان دارد               هم که دارد در آن میان آنی! 

پی نوشت: باز هم شرمنده!