پوست

سلام 

برخلاف بخش روانپزشکی بخش پوست به شدت کم استاد بود و دکتر «م» تنها استاد بخش پوست و درواقع تنها متخصص پوست در استان ما در آن زمان محسوب میشد و با توجه به اینکه در آن زمان (الانو مطمئن نیستم) در ولایت ما اینترنی پوست هم وجود نداشت میشه فهمید چقدر از پوست و بیماریهاش مطلب یاد گرفتیم! 

آقای دکتر «م» یک آدم شیک پوش بود با سبیلهائی که گرچه به ندرت اونها رو میتراشید اما معمولا بلندشون میکرد و اونهارو شبیه سبیلهای «هرکول پوارو» درمی آورد. 

 

شایعاتی بین بچه ها بود مبنی بر این که نسبت فامیلی بین استاد با وزیر وقت بهداشت و درمان باعث شده به بقیه متخصصین پوست اجازه ورود به استان ما داده نشه. و دو عامل باعث شد که من این مطلبو تا حدودی باور کنم: 

۱.با تغییر وزیر بهداشت و درمان سر و کله متخصصان پوست در استان ما یکی یکی پیدا شد. 

۲.نام خانوادگی استاد ما با وزیر وقت یکی بود! 

بگذریم 

سبک حرف زدن آقای دکتر «م» یه سبک خاص بود که من هنوز نفهمیدم شبیه مردم کجا بوده اما دو ویژگی عمده در ایشون به چشم میخورد: 

۱.تشخیص بیماری «پسوریازیس» در تقریبا یک سوم بیماران مراجعه کننده به کلینیک! 

۲.علاقه شدید به گفتن کلمه «مرسی» در پاسخ به آنها! 

یکبار هم توی کلینیک وقتی طبق معمول گفت: «مرسی» یکدفعه «مهرداد» (همون که ماجرای مصاحبه اش با آقای واحدی رو قبلا براتون نوشتم) از دهنش دررفت و گفت: «توله خرسی»!  

هرچند در اون لحظه هیچ عکس العملی از استاد ندیدیم اما ظاهرا صدای مهردادو شنیده بود چون در پایان بخش کمترین نمره ممکنو بهش داد. 

البته نمره خودم هم خوب نشد چرا؟ برین توی «ادامه مطلب» تا بگم!!

آخر ماه امتحان توی کلینیک بود و هرکدوم باید یه مریضو میدیدیم و تشخیص میدادیم. 

مریض من هم یه زن جوون با هفت قلم آرایش بود که از چند تا دونه خارش دار روی ساعدش شاکی بود. من هم بعد از دیدن دونه ها فورا تشخیص حساسیت پوستی رو دادم که استاد هم تایید کرد بعد گفت:چرا physical exam. نکردی؟ گفتم:نمیخواد. 

گفت: حالا انجام بده گفتم: نمیخواد! 

گفت: پس پاشو برو بیرون! 

حالا چرا معاینه نکردم؟ 

میخواهید باور کنید میخواهید نکنید اما دلیلش این بود که 

. 

. 

. 

. 

. 

. 

. 

. 

. 

روم نشد!  

پ.ن1:این هفته رو اکثرشو سرگرم معاینه بچه های بدو ورود به دبستان بودم و خاطرات جالبی نداشتم اما چون توی اتاق کاردان مبارزه مرکز نشسته بودم (که رفته بود آمارگیری) بعضی از فشارخونیها می اومدند پیشم. 

یه پیرزنه روز اول اومد گفتم: خدایا این وظیفه من نیست اما فشارشو میگیرم تو هم ثوابشو بهم بده. 

دست کردم فشارسنجو از کشو بیارم بیرون که یه گیره فلزی چنان دستمو زخم کرد که اثرش هنوز هست! 

یه پیرمرده هم اومد گفت:من اینجا همیشه میومدم پیش آقای .... شما پسرشی جاش نشستی؟! 

اما جالبتر از همه پیرزنی بود که اومد و گفت فشارمو بگیر. 

گرفتم و گفتم:12 است. خوبه. شما قرص فشار میخورین؟ 

گفت:نه! یکی دو بار سعی کردم بخورم اما خیلی بیحال میشدم نتونستم ادامه بدم!!!!!!!!! 

پ.ن2:این درست شدن کامپیوتر ما هم شده مثل انتخاب سرمربی این فصل پرسپولیس! 

آخرین قولی که بهم داده اند شنبه است تا ببینیم چی میشه. 

فعلا هم کامپیوتر مغازه عیالو برای پنجشنبه و جمعه آورده ایم خونه. 

پ.ن3:مدتیه هروقت میخوام سایت فیس بوک را باز کنم نه میاد نه مینویسه فیلتره بلکه مینویسه چنین سایتی پیدا نشد! کسی میدونه جریان چیه؟ 

پ.ن4:و بالاخره یه خاطره دیگه از روانپزشکی که دیروز یادم اومد: 

دکتر ''ن'' میگفت: یک مریض مانیکو آوردند پیشم. 

میخواستم براش نسخه بنویسم که گفت: 

آقاجان ولم کنین! 

نمیخوام بیام توی دنیای شما مگه زوره؟ 

من الان حالم عالیه چرا بیام باز درگیر غم و غصه اش کنم؟