روانپزشکی

سلام 

امروز توی یکی از مراکز شبانه روزی شیفت صبح بودم که از معاونت درمان شبکه تماس گرفتند و گفتند پزشک شیفت عصر و شب امروز تازه نظام گرفته و  زودتر میاد تا شما کمی راهنماییش کنین. 

گفتم: باشه تشریف بیارن. 

اومد و چشمتون روز بد نبینه! 

فکر کردم باید یه مقدماتی از طریقه کار توی مرکز شبانه روزی براش بگم اما نمیدونم این خانم دکتر کجا مدرک گرفته بود که توی نسخه نویسی از بیخ ......... 

بالاخره ناچار شدم یک نسخه برای سرماخوردگی یکی برای درد شکم یکی برای کمردرد و .... براش دیکته کنم و او بنویسه! 

شماره موبایلمو هم گرفت تا اگه مریضی اومد که براش نسخه شو ننوشته بودم زنگ بزنه و بپرسه! 

بگذریم 

دیشب بالاخره فرصت شد و نشستم و بخشی از ادامه خاطراتمو نوشتم. 

بعد کلی گشتم دنبال عکسی که به موضوع بخوره. 

در همون حین فیس بوک و تینی پیک و ... شروع کردند فیلتر شدن. 

وقتی تصمیم گرفتم مطلبو بدون عکس بزنم توی وبلاگ یک لحظه بلاگ اسکای هم قطع و بعد وصل شد و در نتیجه همه متنی که نوشته بودم پرید!! 

دیگه از شدت عصبانیت نمیدونستم چکار کنم؟  این بود که خیلی زود (ساعت یک بعد از نیمه شب) خوابیدم. 

حالا هم نشسته ام و دوباره دارم از اول مینویسم.

بگذریم پاییز سال ۷۶ بود که به بخش روانپزشکی رسیدیم. 

من از وقتی پزشکی رو شروع کردم به روانپزشکی علاقه خاصی داشتم اما خداییش با دیدن این بخش از نزدیک نظرم عوض شد! 

بخش روانپزشکی در اون زمان پنج استاد داشت و یکی از پراستادترین بخشهای مینور محسوب میشد.

دکتر «گ» یک آدم معمولی بود که حرف خاصی درباره اش نمیشه گفت. 

من خودم کلاسهای خانم دکتر «ص» رو دوست داشتم به دلیل پربار بودن اونها. 

هرچند توی حرف زدن کمی مشکل داشت و به قول بچه ها «ش» هاش به جای سه تا چهار پنج تا نقطه داشتند! 

اما کلاس سه استاد دیگه شلوغتر بود که دلیلشو از آخر به اول براتون میگم: 

۳.مقام سوم به دکتر «و» میرسه یه استاد اهل «بخیه»! که دپرشن از همه هیکلش میبارید و به خاطر متلکهایی که گاهی میپروند بین بچه ها محبوب بود. 

یکبار هم وسط کلاس از دهنش پرید که: 

«من زنمو خیلی دوست دارم ها اما هنوز بعد از این همه سال بعضی وقتها فکر میکنم اگه با یک پزشک ازدواج میکردم خوشبختتر نبودم؟» (کشف دلیل دپرشن؟)

2.مقام دوم متعلق به خانم دکتر ‹‹ع›› بود. که برای گذروندن دوران طرح اومده بود ولایت ما.

چیزی که بچه ها رو به کلاسهای ایشون میکشوند و بعضی از بچه ها فقط به همین دلیل هیچکدوم از کلاسهای ایشونو ازدست نمیدادند (شرمنده اگه خودشون دارند اینهارو میخونند) زیبایی فوق العاده چهره شون بود. 

1.بدون شک مقام اول به دکتر ‹‹ن›› میرسه. نه فقط به دلیل گفتار شیرین ایشون (با لهجه غلیظ اصفهانی) بلکه چون در هر مبحث روانپزشکی که بهمون درس میدادند به هر بهانه ای که میشد بحثو به مباحث و مشکلات ج.ن.س...ی میکشوندند و چندتا خاطره بالای هجده سال از بیمارانشون نقل میکردند. (این رویه هنوز هم در کلاسهای بازآموزی که با ایشون داریم به وضوح وجود داره)  

از خصوصیات دیگه ایشون علاقه شدید به ect بود به طوری که ما در راندهایی که با ایشون داشتیم هربار باید به یکی از بیمارانشون شوک میدادیم. 

پ.ن1:یکبار هم ما را به مرکز نگهداری بیماران مزمن روانی بردند. باورکنید وقتی رفتیم توی بخش و در آهنی مثل توی فیلمها باصدای غیژژژژژژژژژژژ پشت سرمون بسته شد و چند ده نفر روانی با لباسهای یکدست خاکی رنگ و کلاه شبیه کابوی ها (که نمیدونم چرا بهشون داده بودند!) دوره مون کردند یه لحظه نزدیک بود همه مون قالب تهی کنیم!   

اما جالبتر از همه سیگارهای ضایعاتی دخانیات بود که به بیماران اونجا هدیه شده بود. 

سیگارهایی با طول متوسط نیم متر و شبیه خط شکسته! 

«محمود» یکی از اونها رو برداشت و تا چند روز میکشید!! 

محمود کیه؟ یکی از بچه های گروه که علاقه وحشتناکی به کوهنوردی داشت و برخلاف من که توی رگ گیری اینقدر ضعیفم به خودش سرم میزد! 

در آینده بازهم درباره اش مینویسم.

 

پ.ن۲:با توجه به برخی آشو......بها در شهرهای مختلف پس از انت.......خابات من فقط یک جمله میگم: 

بیایید ‹‹همه›› به ‹‹را...ی م....لت›› احترام بگذاریم.

پ.ن۳:با توجه به سال اصلاح الگوی مصرف توصیه میکنم جهت عدم هدررفتن منابع از این پس انتخا....بات ریا..ست جمهو........ری هر هشت سال یکبار برگزار شود.